مریم هیچ وقت نشده توی این سالها دوستی مون با مریم که قرار بذاریم ی بار! فقط 1 بار!!!! سر وقت یاد و همیشه اول قرار ده دقیقه اول به بحث و کل ک می گذره. از من خشم که چرا دیر اومدی و از اون توجیه!!!!
جدیدا اما دیگه سعی می کنم عصبانی نشم. دیدم من باید کنار بیام با این قضیه که مریم وظیفه ای به من نداره و فقط لطفشه و ازش نباید انتظار کمک داشته باشم.
در دو بار اخیر که این رو بخودم قبولاندم و بااهش کنار اومدم اولی ک میاد دیگه غرغر نمی کنم و چیزی نمی گم و اونم خودش می فهمه نباید دیر میومده و توضیح میده!!!!
باید از اول همین طور رفتار می کردم. چون مریم رو بکشی هم سر وقت نمیاد بس که فس فس هستش. پس من باید کنار بیام باهاش...
امروز تازه فهمیدم این همه سال بیخودی کل کل کردیم و اوقات ده دقیقه اول مان را تلخ کردیم...سکوت هنوز هم بهترین راه حله
سکوت آب سردی بر آتش خشم...حتی اگر کوه آتشفشان باشد
یک درس مهمی که من از جریان گوشی ام گرفتم این بود که: در تله عصبانیت نیفتم.
وقتی مساله ای پیش می آید و دو نفر یا بیشتر عصبانی می شوند :
-حرف هایی که گفته می شود از روی خشم است و ذره ای در آن منطق وجود ندارد.
-حرف هایی می شنوم که خوشایندم نیست.هر چقدر هم طرف من در خشم گفته باشد اما در ذهن من شاید بماند و حس بدی ایجاد می کند.
-حرف هایی می زنم که ممکن است از سر خشم از دهنم بپرد یا در گرماگرم بحث، رازی، سری و چیز مگویی را بگویم که دردسر بعدی ام بشود.
-99 درصد حرفهایی که در خشم گفته می شود بعدا هم پشیمان می شوی از گفتن شان هم پشیمانت می کنند.
-در خشم اصلا زبان به حرف خوش نمی چرخد و حتی حرف ساده هم با کنایه و ناراحتی و تلخ گفته می شود.
برای این همه تلخی ناشی از گفتمان هنگام خشم، من تصمیم گرفتم که سعی کنم خودم را کنترل کنم و تا جایی که می شود در خشم با کسی وارد گفتمان نشوم.